Ongepatchte software: de stille toegangspoort tot cyberaanvallen en hoe AI-gestuurde oplossingen de kloof kunnen dichten

Translate this page:

Moderne ondernemingen liggen van alle kanten onder vuur. Aanvallers zijn steeds geraffineerder en hardnekkiger geworden in de manier waarop ze bedrijfsgegevens en -systemen aanvallen.

Maar naarmate het dreigingslandschap is geëvolueerd en complexer is geworden, springt één beproefde methode voor kwaadwillende aanvallers eruit als een zwak punt voor bijna elk aanvalsoppervlak van ondernemingen: verouderde software. Hoewel patchbeheer de afgelopen jaren is verbeterd, blijft het een feit dat de meeste organisaties moeite hebben om patches consistent en effectief te implementeren, waardoor systemen worden blootgesteld aan cyberaanvallen.  

Cybercriminelen zijn behoorlijk bedreven geworden in het uitbuiten van ongepatchte software en gebruiken deze als een gemakkelijke toegangspoort tot bedrijfsnetwerken. Kwaadwillende actoren hebben een ongelooflijk geavanceerd begrip ontwikkeld van waar de zwakke punten van bedrijven zich bevinden. In feite hebben de meeste criminele operatoren een dieper begrip van aanvalsoppervlakken van bedrijven dan de beveiligingsteams die belast zijn met de verdediging ervan. Bedrijfsnetwerken bestaan ​​vaak uit honderdduizenden IT-middelen en elk afzonderlijk ongepatcht exemplaar vertegenwoordigt een kans voor aanvallers om gegevens en activiteiten in gevaar te brengen.

 

Kwetsbaarheden die privilege-escalatie mogelijk maken, zijn bijzonder gevaarlijk: ze kunnen aanvallers in staat stellen om administratieve toegang te verkrijgen, wat mogelijk hele netwerken in gevaar brengt. Met verhoogde privileges kunnen kwaadwillende actoren zich lateraal door het netwerk verplaatsen, gegevens exfiltreren en kwaadaardige software zoals ransomware implementeren.

Voorbeelden van dit soort inbreuken zijn niet moeilijk te vinden - kijk maar naar de nieuwskoppen. Toen hackers een ongepatchte kwetsbaarheid in het MOVEit-bestandsoverdrachtsproduct van Progress Software misbruikten, konden ze voet aan de grond krijgen in bedrijfsnetwerken in vrijwel elke denkbare sector, waaronder overheid, gezondheidszorg, financiële dienstverlening, onderwijs en technologie.

Het incident is misschien wel het beste voorbeeld van de cascade-effecten van een enkele ongepatchte kwetsbaarheid en een ontnuchterende herinnering aan het belang van tijdig patchbeheer, maar het is zeker geen op zichzelf staand incident. Bevindingen uit het Sophos State of Ransomware 2024-rapport onthulden dat bijna een derde van alle cyberaanvallen - 32 procent - afkomstig is van ongepatchte kwetsbaarheden.

 

Het simpele feit is dat ongepatchte software de weg van de minste weerstand is voor dreigingsactoren. Ze weten welke kwetsbaarheden ze moeten aanpakken en ze doen dat onvermoeibaar. Om de aanhoudende dreiging te bestrijden, zijn er een aantal tastbare stappen die bedrijven kunnen nemen naast het zorgen voor regelmatige systeem- en software-updates. Ten eerste is het belangrijk om te zorgen voor een gelaagde verdedigingsstrategie, inclusief geavanceerde firewalls en inbraakdetectiesystemen, gekoppeld aan endpoint-beveiligingsoplossingen.

Regelmatige beveiligingsaudits en kwetsbaarheidsbeoordelingen helpen ook om potentiële zwakheden te identificeren voordat ze kunnen worden uitgebuit. Ook het trainen van werknemers is een must. Hoe meer werknemers weten over phishingaanvallen en social engineeringtechnieken, hoe kleiner de kans op een succesvolle aanval.

 

Patchbeheer in 2025 en daarna

Vulnerability management blijft een topprioriteit voor CISO's in de nabije toekomst, aangezien de dreiging van ongepatchte software blijft groeien. Het is nu al bijna onmogelijk voor beveiligingsteams om gelijke tred te houden met het toenemende aantal fouten en zero-days, en helaas wijst de pijl nog steeds omhoog. Volgens het Global Threat Report van CrowdStrike uit 2024 werden er alleen al in 2024 meer dan 38.000 kwetsbaarheden gemeld, tegen 29.000 in 2023 en 25.000 in 2022.

Om gelijke tred te houden met het toenemende tempo, zullen organisaties zich wenden tot autonome patchingoplossingen die worden aangestuurd door AI. Door gebruik te maken van die tools kunnen kwetsbaarheden identificeren, patches prioriteren en updates toepassen met minimale menselijke tussenkomst, kunnen bedrijven sneller problemen oplossen en opkomende bedreigingen voorblijven. De adoptie van AI-gestuurde tools voor voortdurende scanning en analyse zal bedrijven in staat stellen hun aanvalsoppervlak te verkleinen, zelfs als het aantal enterprise endpoints toeneemt.

De huidige aanpak van patchbeheer is ernstig verstoord. Beveiligingsteams worstelen met basisvragen als: "Welke patches moeten worden toegepast en hoe snel moeten we ze toepassen?".

Totdat ze deze basisvragen kunnen beantwoorden, zullen kwaadwillende actoren met een steeds geavanceerder begrip van het bedreigingslandschap ongepatchte software blijven misbruiken om toegang te krijgen tot gegevens en netwerken.

Kunstmatige intelligentie staat op het punt om kwetsbaarheidsbeheer en -herstel in 2025 en daarna te revolutioneren, waarbij de industrie steeds dichter bij volledig geautomatiseerd patchbeheer komt dat minimale menselijke tussenkomst vereist.